Fy Llyfr – yn Sbaeneg!

Wedi cyfnod o hirymaros, bydd fy mreuddwyd yn cael ei wireddu o fewn wythnos.

Yn ystod yr ail gyfnod clo yng Nghymru, pan na allwn deithio i Astwrias, es ati i gyfieithu Het Wellt a Welis i Sbaeneg. Roedd nifer o’n ffrindiau a chymdogion wedi gofyn imi wneud hyn, ond wyddwn i ddim a fyddai’n bosib perswadio cyhoeddwr – neu, a dweud y gwir, a fyddwn i’n gallu ymdopi â’r gwaith.

Roedd yn un o’r pethau mwyaf anoodd imi ei wneud erioed; ond o dipyn i beth cefais hyd i fy mhersonoliaeth ysgrifennu yn Sbaeneg. Roedd fy steil wedi newid o’i wirfodd, wedi dod yn fwy hael gyda geiriau, y disgrifiadau’n fwy – wel, blodeuog.

Roedd rhan helaeth o’r gwaith yn gyfieithu cyffredin, mynegi pethau mewn iaith arall, ond roedd rhaid imi addasu rhai rannau: doedd dim angen esbonio enwau Sbeinig i’r darllenwyr arfaethedig, ond roedd rhaid imi egluro pa elfen o fywyd Cymreig oedd wedi gwneud imi synnu at rai o’r traddodiadau yma yn Astwrias.

Bob tro byddwn yn cwpla pennod, bant ag e ar ffurf ebost i fy nghyfeilles Carmen, oedd dan glo Covid mewn pentref bach yng nghanoldir Sbaen. Wna’i fyth anghofio pan gyrhaeddodd cywiriadau’r pennod cyntaf – dros 400 ohonyn nhw! Bron imi roi lan yn y fan a’r lle.

Ond wrth edrych yn fanwl, atalnodi oedd fy mhrif wendid. Mae atalnodi Sbaeneg yn ffurfiol iawn, ac yn wahanol hyd yn oed i’r atalnodi henffasiwn ddysgais i yn Saesneg yn yr ysgol. Sawl achos o gam-deipo, nifer o fethiannau gyda’r modd dibynnol, a dim ond ambell i linell oedd yn annealladwy.

Ymlaen â ni, pennod wrth bennod, nes imi ddechrau ddanfon enghreifftiau at gyhoeddwyr. Pawb yn dweud yn garedig iawn na allant feddwl am ei gyhoeddi eleni, na’r flwyddyn nesaf, gymaint oedd y rhaeadr o lyfrau oedd wedi llifo o’r pandemig. Ond fe wnaeth un tŷ ddanfon fy mhennod at gymdeithas gelfyddydol yn Ribeseya/Ribadesella.

Daeth swyddogion y gymdeithas i weld fi: roedden nhw am gyhoeddi’r llyfr i’w mil o aelodau!

A nawr mae’n digwydd.

Bydd gen i rai os bydd diddordeb gan unrhyw un.